شاعرانه‌های سرد...

دست از خودم کشیده ام از جستجوت نه

دل از جهان بریده ام از آرزوت نه

من چشم باز به باغ اهورا نمیکنم

در غیبتِ نگاه تو و رنگ و بوت نه

پرهیزکاریم به تو هرگز نمیرسد

در رشته های وسوسه‌ انگیز موت نه

من در برابرت زبان به گله باز نمی کنم

هرچند دارم از تو گله روبروت نه

ای همنشین خلوت و خاموشی ام بمان

کز هرچه سیر میشوم از گفتگوت نه

من زنده ام به زمزمه های شبانه مان

بر ما هرآنچه میرود آری، سکوت نه ...

رامین_سلیمانی 

پ.ن: دوران کارشناسی که بودم بیشتر شعر می‌خوندم حتی یه وقتایی خطاب به خودم شعرای عاشقانه زمزمه می‌کردم و ذوق می‌کردم. عاشقانه‌ی خون آدمی مثل من که پایین میاد یعنی...