پوسته‌های ترک خورده...

دلم می‌خواد همه‌ی بالا و پایین های زندگی رو بقچه کنم و بذارم ته انباری خونه‌مون و بعد دست خالی به یه مسافرت طولانی و دور برم...

جایی که هیچ کسی نباشه هیچ خوب و بدی نباشه هیچ فکر و خیالی نباشه ...

هیچ کس...هیچ چیز

فقط خودم باشم با خودم 

و یه طبیعت آروم کنار یه رودخانه‌ی زلال با صدای پرنده‌های آزاد و بوی گل‌های وحشی و یه نسیم مهربون و خنک که بیاد و تمام فکرای تلخ رو از سرم بشوره و ببره...