پشت اختباری‌ها شاعرند

کج خُلقی ایام نمی‌خواست که از عشق 

خشتی بنهم تا به ثریا برسانم 

صد بار زمین خورده‌ام ای ماهی قرمز 

تا اینکه تو را تا لب دریا برسانم

هر چند پلنگانه زمین خورده‌ام ای ماه 

ای‌ عشق بمیرانم و بالا برسانم ...

پ.ن: اصولا تو روزای سختی و دلهره شاعرانه‌های وجودم بیرون می‌ریزه. هر شعری به ذهنم برسه می‌نویسم. اینه که حاشیه‌ی همه‌ی دفتر و کتابام پر از شعره...

شاعر این شعرو نمی‌شناسم ولی به چشمم قشنگ اومد و حاشیه‌ی آیین دادرسی مدنی و اینجا نوشتمش... 

 نیستم ولی به یاد دوستان همیشگی هستم...

 و به شددددت محتاج دعا هستم...خیلی زیاد.اگر دستتون به خدا رسید سفارش منو بکنید بهش...