سانچی

برای حادثه ی پلاسکو پست مفصل گذاشتم...

برای زلزله ی کرمانشاه هم...

ولی الان واقعا لالم...

از خدا می خوام به این ملت رحم کنه و این فجایع زنجیره ای تموم بشن...

هر بار که یه اتفاق وحشتناک در این سطح ملی رخ می ده حس می کنم یه تیکه از قلبم دچار مرگ بی بازگشتی می شه که شدتش قابل توصیف نیست...

نمی دونم چه جور کلامی می تونه حق هم دردی با خانواده های داغ دار رو اداکنه مثلا چی میشه به اون خانواده ای که دخترشونو واسه ماه عسل راهی دریا کردن و حالا پیکرشم به دستشون نمی رسه گفت!؟

تنها می تونم بگم از صمیم قلب غمگینم برای دل های غمگین شون ...

روح شون شاد ：(

پ.ن：جا داره به عنوان دومین پست متوالی از عملکرد فوق عالی قهرمانان دیپلماسی در مدیریت پیش آمدهای عرصه ی بین الملل تشکر کنم... روح اونها هم شاد ：/